De monumenten

Wanneer u de Japanse Tuin inwandelt, stapt u doorheen een traditionele Japanse poort of Torii (鳥居). In de Japanse traditie verschaft de Torii toegang tot een Shintō-altaar of jinja (神社). Bij het betreden van een Shintō-altaar ziet men vaak een of meerdere torii's, ze worden ook wel de wegen van de Goden genoemd. Daarom wordt de torii ook wel gezien als de overgang van het gewone naar het heilige.

In de Japanse Tuin significeert de torii de overgang van het gewone Hasselt naar de prachtige wereld van de Japanse Tuin.

De vredesbel werd in oktober 2016 ingehuldigd als blijvend aandenken aan de 150 jaren durende diplomatieke relaties tussen België en Japan die dat jaar gevierd werden. 

De bel is ook een aandenken aan de slachtoffers die gevallen zijn tijdens het gebruik van de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki en de algemene waanzin van oorlog. Daarom, luid gerust de bel in de naam van vrede!

Tegenover de vredesbel vind je een Shinto-altaar of jinja (神社). In een klein formaat zoals bij ons staan ze veel langs Japanse wegen. Volgens het traditioneel geloof woont er een God of Kami (神) in de jinja. Japanners houden er even halt, buigen, klappen in hun handen, doneren kleingeld en geven dank of maken een wens aan de Goden. In Japan zijn de Shinto-altaren voor belangrijke Goden enorm groot en worden soms gecombineerd met Boeddhistische tempels. 

Bij de Japanse Tuin gaat al het verzamelde kleingeld naar goede doelen. 

Het theehuis Jyushoan（寿松庵）staat boven op één van de artificiële heuvels in de Japanse Tuin. De artificiële heuvels zelf stellen de bergen van Japan voor. In het Zenboeddhisme wordt veel belang gehecht aan de theeceremonie en de architectuur van de theekamer. Oorspronkelijk werd de theekamer aangebouwd als een aparte ruimte aan het huis (kakoi), later werd een afzonderlijke hut (söan) in de omgevende natuur gebouw, gekend als de 'sukiya' - letterlijk "verblijfplaats van de smaak".

Het theehuis roept de sfeer op van een woonkamer in een 17de eeuwse afgelegen, oude boerderij: het is er eenvoudig, sober en half duister. Dit interieur wordt voor het theehuis gekozen voor zijn minimalisme zodat men zich tijdens de theeceremonie kan concentreren op de thee en niet afgeleid wordt. De muren zijn flinterdun om het gevoel te wekken dat men in het midden van de natuur zit waar je de vogels hoort fluiten en het ritselen van de bladeren in de wind kunt horen. De toegangsdeur is nauw en laag en symboliseert daarmee de strikte scheiding tussen de wereldse omgeving en het sacrale van de binnenruimte. 

Naast het theehuis staat een tsukubai (蹲踞), een stenen waskom waar de deelnemers aan de theeceremonie eerst hun lichaam en geest symbolisch reinigen. 

Ernaast staat een Oribe steenlantaarn (織部焼). De naam Oribe verwijst naar Furuta Oribe, een in de middeleeuwen levende Grootmeester in de theeceremonie. Dus ter ere van deze grootmeester staat er bij ons een steenlantaarn.

Ema (絵馬) zijn kleine plakaatjes die in Japan bij Shinto en Boeddhistische rituelen gebruikt worden om wensen op te schrijven. Vroeger werden de Ema voornamelijk gebruikt door Japanse boeren om regen te wensen tijdens droogte. Nu worden de Ema voornamelijk gebruikt bij speciale evenementen door Japanners om hun wensen mee te communiceren. De Ema worden opgehangen bij een Shinto-altaar, waar de Shinto-goden of Kami verblijven. Nadat de wensen zijn neergeschreven worden ze vervolgens op een ander speciale aangelegenheid ritueel verbrand. De verbranding van de wensen staat symbool voor de bevrijding van de wens zodat deze naar de hemel kan gaan en zo de Goden kan bereiken.

In de Japanse Tuin worden de wensen van bezoekers verzameld tijdens Tanabata of wensenfestival in het begin van de zomer om dan verbrand te worden tijdens Kikumatsuri of het Chrysantenfestival.

Aan de uitgang van de Tuin vind je de Azumaya (東屋). Dit is een typisch zomer paviljoen. Het beschermt u tegen de hete zon of de koude regen en het werd gebouwd volgens de traditonele Japanse regels. De Azumaya mag geen muren hebben (zodat de wind er makkelijk door kan waaien), moet asymmetrisch zijn (omdat symmetrische designs alleen voor belangrijke gebouwen zijn) en mag niet op vier pillaren rusten (omdat enkel dieren op vier poten wandelen).

De yukimi-doro (織部灯籠) of steenlantaarn is een centraal element in de Japanse Tuin. Deze is gebouwd naar het model van een lantaarn in de Senyuu-ji tempel in Kyoto, de begraafplaats van één der keizers. In Japan werden steenlantaarns vroeger alleen gebruikt in Boeddhistische tempels, waar ze de paden naar de tempel belichtten. Toen werden aangestoken lantaarns gezien als een religieuze offerande aan Boeddha. 

Het licht van de steenlantaarn verwijst ook naar de vuurvliegjes die zich thuisvoelen in de valleien van Japan. Hun 'lampjes' symboliseren liefde, maar werden ook verondersteld zielen te zijn van overleden krijgers.